روستای زلزله‌زده قورچای، زمستان و حکایت خانه‌های در دست ساخت
دمیدن باد سرد زمستانی و بارش برف در ارتفاعات گلستان همزمان با دوره کرونا اگرچه عده‌ای را وادار به ماندن در خانه و نشستن کنار بخاری با طعم نوشیدن چای گرم کرده است اما برای حوریه خانم و دیگر ساکنان زلزله‌زده روستای قورچای گلستان پیامی جز طولانی‌تر شدن روزهای بی خانمانی ندارد.
به گزارش مردم گلستان به نقل از ایرنا؛ روزهای آغازین زمستان امسال که توام با بارش برف و سرمای کم سابقه بویژه در ارتفاعات گلستان همراه شد؛ توقف یا کندی کار خانه‌سازی زلزله زدگان ساکن در شرق این استان را به همراه داشت.
ورودی روستای قورچای با یک سربالایی تند آغاز شده و با عبور از مدرسه و گذر از مسیری شیب دار، خانه های زلزله زده نمایان می‌شود.
طبق رسم همیشگی روستاهای کوهستانی، در این وقت سال و با سرمای سوزناک یا باید اهالی به پایین دست و خانه های قشلاقی خود رفته باشند یا در کنار بخاری هیزمی و بر روی زیراندازهای سنتی برای هم خاطره تعریف کنند اما فعلا در قورچای از این خبرها نیست.
از همان روزهای اول پس از زلزله تا هفته قبل که برف حدود ۸۰ سانتی‌متری منطقه را چون نوعروسی حجله‌نشین فراگرفته بود تا حالا که با تابش آفتاب، از حجم برف ها کم شده، اهالی قورچای به چیزی جز ساختن خانه های خراب شده خود فکر نمی کنند.
حوریه خانم یکی از اهالی این روستای کوهستانی رامیان است که به تازگی وارد دهه هفتاد زندگی شده است.
این پیرزن تنهای اهل قورچای چند سال قبل شوهرش حاج درویش را از دست داد و با کوچ پسران و دخترانش به شهر ناگزیر به زندگی تنها در خانه کوچک و گلی به یادگار مانده از همسرش است.
حوریه خانم که اهالی پیشوند “خاله” را برای خطاب کردن او به کار می برند، می‌گوید: زلزله که آمد عمار و جعفر (پسرانم) که نگرانم شده بودند به قورچای آمدند و چند روزی را از من مراقبت کردند اما تب زلزله که فروکش کرد، به شهر بازگشتند.
او می گوید: شکایتی از فرزندانم ندارم چون می دانم در روزهایی که کرونا (خاله حوریه در طول گفتگو به کرونا می‌گوید کانادا) کار و زندگی همه را تحت تاثیر قرار داده، حفظ کردن شغل و کار و کاسبی کار راحتی نیست.
بقیه خانه‌های خراب شده قورچای در دو سوی روستا قرار دارد و اهالی با وجود سرمای شدید به ساخت و تکمیل آن مشغولند؛ مردان در محل ساخت خانه جدید و زن ها در خرابه خانه قدیمی گوشه ای از کار را گرفته‌اند تا هر چه زودتر از سرما و ماندن در خانه فامیل و یا مستاجری راحت شوند.
بر اساس تحقیقات و مشاهدات خبرنگار ایرنا بعد از وقوع زلزله بنیاد مسکن گلستان با پرداخت ۱۰۰ میلیون ریال هزینه اسکان ۶ ماهه ساکنان خانه‌های زلزله زده رامیان از جمله قورچای را پرداخت کرد تا اهالی در سرما سرگردان یا مجبور به زندگی در چادرهای اسکان موقت نشوند.
به گفته اهالی روستا با این پول برخی‌ها ترجیح دادند در شهر خانه اجاره کرده و تا فصل بهار و فراهم شدن فرصت مناسب ساخت و ساز شهرنشین شوند و برخی هم این کمک را صرف پی کنی و آغاز ساخت خانه کردند و در روستا ماندند.
در کنار خرابه‌های زلزله، چند چادر هم برپاست که به استراحت کارگران ساختمانی و صرف صبحانه و ناهار اختصاص دارد.
سرمای این روزهای قورچای استخوان سوز است اما خانه و کاشانه که نباشد حتی بچه ها هم چاره ای جز بیرون ماندن ندارند.طیبه خانم نوزادکوچکش را به کمر بسته و کارهای خانه را انجام می دهد.
مشهدی تقی به همسرش طیبه خانم که با کمک همسایه در حال تکاندن فرش است نگاه می کند و با دیدن نوزاد کوچکشان می گوید: ” زنگوله پای تابوت است” و با لبی خندان برای بستن قالب‌های ستون به کمک آرماتوربند می رود.
خانه آسیب دیده او یادگار پدرش است که به دلیل خشتی و گلی بودن با اولین تکان زلزله فرو ریخت و فقط تلی از خاک و الوارهای کهنه و پوسیده روی زمین ماند.
مشهدی تقی می گوید: خوش شانس بودیم که شب زلزله در رامیان میهمان پسرم بودیم والا حالا اثری از ما باقی نمانده بود.
برخی از اهالی با فرا رسیدن زمستان ساخت خانه جدید را به حال خود رها کرده و برای در امان ماندن از بارش برف و سوز سرما به شهر و خانه های اجاره ای که پس از زلزله در اختیار گرفته اند پناه برده اند.
