چالش های انتخابات دوازدهم در شرق گلستان

کمتر از یکسال تا انتخابات مجلس شورای اسلامی باقی مانده و داوطلبانی که پیشتر تجربه نمایندگی یا حضور در انتخابات را داشتند، در حال بررسی وضعیت منطقه هستند. بر اساس شنیده ها برخی از داوطلبان مشغول جمع‌آوری اطلاعات از شرایط سیاسی و اجتماعی شهرستان‌ها برای تصمیم‌گیری در اتاق های فکر خود هستند. برخی نیز با توجه به شرایط موجود در کشور و ترس از رد صلاحیت و سبد رای خود، تاکنون رغبتی به حضور نشان نداده‌اند.
استان گلستان به دلیل مسائل قومیتی جزو استان‌های با مشارکت بالاست، اما اکنون شاهد تحول بزرگ بین‌نسلی هستیم. اکثریت رای‌دهندگان به دلایلی همچون افزایش سطح تحصیلات، گسترش شبکه‌های اجتماعی، رشد آگاهی سیاسی و اجتماعی، عبور از جامعه سنتی و پیوستن به دنیای مدرن و مهم‌تر از همه استفاده از تجربیات ناموفق پیشین دیگر تعهدی از بابت رأی دادن به داوطلبان بر مبنای قومیت و یا خروجی شوراها یا تشکیلات ریش سفیدی ندارند.
از ویژگی‌های مهم رای‌های قومیتی، دقیقه نودی‌بودن است‌ به این معنی که در ایام انتخابات به یکباره پیدای‌شان می‌شود و مشخص نیست چگونه و با چه معیارهایی در انتخابات شرکت کرده و در آینده بر چه مبنایی تصمیم‌گیری می‌کنند! نکته مهمی که باید توجه کرد این است که با کدام منطق، خروجی تشکیلات های یک‌شبه و موقت می تواند بهترین انتخاب باشد؟ آن هم انتخابی که برای چهار سال برای کل کشور و منطقه باید تصمیم بگیرد. و از همه مهم تر اینکه بعد از انتخاب هم به هیچکس پاسخگو نیستند؟!
تشکیلات‌های قومیتی به دلیل نداشتن بنیان‌های نظری مرتبط با دنیای سیاست و پاسخگو نبودن در قبال تصمیمات یکجانبه گرایانه پیشین خود این روزها با بن بست های مختلف مواجه شده‌اند. بی شک بازآفرینی توان گذشته بدون پشتوانه فکری و ارتباط با دنیای جدید و تفکرات نسل‌ جدید که مبتنی بر ارزش های نوین است، به شکست قطعی منجر خواهد شد.
به نظر می‌رسد تشکیلات سابقِ ریش‌سفیدی در این دوره نمی‌توانند و نباید به بحث انتخابات ورود کنند. این رسوم و تفکرات خیمه‌ای و این دیدگاه که حقیقت نزد ماست را کنار بگذارند و این را بدانند که سیاست عرصه تکثر آراء‌ست. مردم و جوانان فهیم منطقه توجهی به تعصب‌های بی‌جای قومیتی نداشته و از این نوع انتخاب گذر کرده‌اند.

نویسنده: محمدرضا حیدری